Лист №14 до Михайла Івановича Ковалинського

Φίλτατε φιλτάτων βροτέ,

Κῆδος τε τερπαλὴ τε μοῦ,

Ἔφηβε τῶν Μουσῶν φίλε,

Salve sodalis⁹² omnium

Carissimorum carior,

Michaёl amice ex Attica⁹³.

Nae tu profusus es tui, qui pro tribus verbis decuplo me donasti, petebam, tria, habeo 30. Tu imitaris Jovem, et

Ὁ Ζεὺς ἄλλοκα μὲν πέλει αἴθριος, ἄλλοκα δ’ ὕει⁹⁴.

Jovis alias quidem est serenus alias autem pluit. Imo saepe uno die tantum effudit imbrium, quantum ad rigandam terram per totum sufficeret mensem, reddens nunc nimium aridam, nunc immodice ebriam ac spongiae aquis immersae simillimam τῶν βροτῶν terram. Imo vero novi sartorem, qui duos tresve menses religionem habet contingere τὴν σειβούχαν; exacto autem luctus tempore, uno die tantum haurit τοῦ νέκταρος артемовскагω, quantum praegrandes muli tres, aut Arcadii asini, sitientes aquae. Dicis me objurgando valere: recte. Nam si… sed relinquo te corvum⁹⁵, кατὰ τὴν παροιμίαν, hiantem, properans Graeculorum ludum. Ἔῤῥωσο, φίλτατε. Σὸς Γρεγ[όριος] ὁ Σαββίν.

Ante crepusculum nos domi expectans cochleam age, nec usquam prorepe. Et jam aetatem videor⁹⁶ diversorium tuum non vidisse.